نوشابه هاي رژيمي

 

يك پرسش: اساسا مشكل متخصصان تغذيه و پزشكي با نوشابه هاي گازدار (كولاها) در چيست؟

پاسخ: مشخصا بزرگترين مشكل نوشابه ها در مقدار نسبتا بالاي قند آن هاست، قندي كه در معيت گاز در يك نوشابه خنك به آن طعم

دلچسبي (دست كم براي بسياري افراد) مي دهد. اين قند جداي از تاثيرات مخرب موضعي بر دندان ها، موجب دريافت مقدار زيادي

كالري اضافي مي شود كه ممكن است در ايجاد بافت چربي اضافي و چاقي بي تاثير نباشد. صنعت براي رفع اين مشكل، فرمول ديگري

را به بازار معرفي كرده كه در آن به جاي قند از شيرين كننده ها (مواد غيرقندي) استفاده مي شود. كالري اين شيرين كننده ها خيلي

كمتر از قند است اما مشكل اينجاست كه در عين شيريني بيشتر آن ها در قياس با قندهاي معمول، طعم دهاني نوشابه هاي عادي را

إيجاد نمي كنند و ممكن است به مذاق شيفتگان نوشابه خوش نيايد!

مشكل ديگر نوشابه ها اما وجود تركيبي است به نام اسيد فسفريك كه دفع كلسيم با ادرار را شدت مي بخشد. گفته مي شود مصرف

نوشابه هاي گازدار سهم به سزايي در افزايش شيوع پوكي استخوان در جامعه دارد. أسيد فسفريك در نوشابه هاي رژيمي و غيررژيمي

هر دو وجود دارد. 

نتيجه: مصرف نوشابه به عنوان يك تنوع مثلا هفته اي يك بار در بيشتر افراد مشكلي إيجاد نمي كند، البته چه بهتر كه همان يك بار هم

از نوشابه بدون قند استفاده شود.

نكته: ماء الشعيرهايي كه در بازار ايران هستند از آب، قند و اسانس تشكيل شده اند و فرق چنداني با نوشابه هاي معمولي ندارند.

در پست بعدي چند كلمه اي در مورد سس هاي رژيمي خواهم گفت.